Γράφει ο Μανόλης Χατζηεμμανουήλ πρώην πρόεδρος του ΕΣΝΜ {αναδημοσιεύω από το προφίλ του}
Το μεγαλύτερο προνόμιο της γενιάς μου είναι ότι ζήσαμε μαζί τους,το πιο θλιβερό ότι τους αποχαιρετάμε.
Ο τελευταίος από εκείνη τη μαγική τετράδα μαζί με τον Μίκη,τον Μάνο,τον Γιάννη Μαρκόπουλο έφυγε χθες.Για εμένα ήταν ο πιο αγαπημένος της πρώτης μου νιότης και έτσι έμεινε για πάντα.
Ένα φορτηγό γεμάτο με τις ελπίδες,τις διαψεύσεις,τους αγώνες και τις αντιφάσεις μας στον τελευταίο σταθμό πριν ενωθεί με το όνειρο
Είδα τη Σούλα και τον Δεσποτίδη,